بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

نا ما همه چيز را آفريديم به اندازه‌اى

وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ

و نيست كار ما جز يكى مانند ديدنى به چشم (بهم زدن چشم)

وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و هر آينه نابود ساختيم پيروان شما را پس آيا هست ياد آورنده‌اى

وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

و هر چيزى كه كردند در كتابها است

وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

و هر كوچكى و بزرگى است نوشته

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ

همانا پرهيزكارانند در باغها و چشمه‌هايى

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ

در نشيمنى راست نزد پادشاهى نيرومند

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ خداى مهربان

عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ

بياموخت قرآن

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ

بيافريد انسان

عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ

بياموختش بيان

ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ

مهر و ماه به شمارند

وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ

و ستاره و درخت سجده‌كنانند

وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ

و آسمان را برافراشت و بنهاد ترازو را

أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ

كه سركشى نكنيد در سنجش

وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ

و بپاى داريد سنجش را به داد و نكاهيد سنجش را

وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ

و زمين را بنهادش براى جهانيان

فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ

در آن است ميوه و خرمابن دارنده شكوفه‌ها

وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ

و دانه دارنده برگ و روزى

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ

آفريد انسان را از گل خشكى مانند سفال پخته

وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ

و آفريد پرى را از آميخته‌اى از آتش

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ

پروردگار خاوران و پروردگار باختران

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ

آميخت دو دريا را به هم رسند

بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ

كه ميان آنها است فاصله (ديوارى) تا ستم نكنند

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ

برون آيد از آنها مرواريد و مرجان

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ

و او را است رونده‌هايى برافراشته در دريا مانند كوه‌ها

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس آيا به كدامين نعمتهاى پروردگار شما (اى دو كس) تكذيب مى‌كنيد

كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ

هر كس بر آن است نابود شود

وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ

و به جاى ماند روى پروردگار تو داراى مهترى و بزرگوارى

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به خورشيد و پرتوش (يا آفتابش)

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

و به ماه گاهى كه از پيش آيد

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

و به روز گاهى كه تابناكش سازد

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

و به شب گاهى كه بپوشدش

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

و به آسمان و آنچه (يا آنكه) بساختش

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

و به زمين و آنچه گستردش

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

و به روان و آنچه راست آوردش

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

پس سروشش فرستاد گنهكاريش و پرهيزش

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

همانا رستگار شد آنكه پاك ساختش

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و همانا آيان كرد آنكه بفريفتش (يا نهان داشتش)

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

تكذيب كرد ثمود به سركشيش

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

گاهى كه برانگيخت بدنهادتر (يا تيره‌بخت‌ترش)

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

پس گفت بديشان پيمبر خدا اشتر خدا را و آبشخورش

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

پس تكذيبش كردندش پس پى كردند پس برآشفت بر ايشان پروردگارشان به گناهشان پس يكسانش كرد

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

و نهراسد از فرجامش

بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به انجير و زيتون

وَ طُورِ سِينِينَ

و طور سينين (يا سينا)

وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ

و اين شهر آرام (يا ايمن)

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ

كه آفريديم انسان را در نكوتر اندام

ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ

سپس بازگردانيديمش فرود فرودين

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ

مگر آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند كه ايشان را است مزدى بى‌پايان

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ

پس چه چيز تكذيب كند تو را از اين پس به دين

أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ

آيا نيست خدا حكم‌كننده‌ترين حكم‌كنندگان